Kieszonkowy rekin

Niedawno w prasie pojawiła się sensacyjna informacja – opisano bowiem zalewie drugi okaz dziwnego i tajemniczego drapieżnika, zwanego kieszonkowym rekinem. Oba są niezwykle małe ale ich nazwa nie pochodzi od ich niewielkich rozmiarów, a od tego, że za płetwami piersiowymi ma dwie kieszonki. Jak dotąd naukowcy nie ustalili jeszcze dokładnie do czego rekinowi kieszonkowemu są potrzebne, ale już stworzyli odpowiednią teorię. Pierwszy okaz wyłowiono w 1984 roku z zimnych wód południowo-wschodniego Pacyfiku w wybrzeży Peru. Była samica o długości 40 cm. To właśnie wtedy ten nowy, nieznany gatunek dostał łacińską nazwę Mollisquama parini. Drugi osobnik został wyłowiony, w 2010 roku, z głębin ciepłej Zatoki Meksykańskiej. Był to czysty przypadek, gdyż w tym czasie prowadzone były badania nad różnorodnością pożywienia kaszalotów. Tym razem był to malutki, mierzący 14,2 cm, samiec. Następnie jako ciekawy obiekt został umieszczony w formalinie. Minęło pięć lat od tego wydarzenia i dopiero w tym roku udało się go zidentyfikować. I tym razem uczonych zainteresowały niewielkie zapłetwowe kieszonki. Istnieje teoria mówiąca, że w chwili zagrożenia bądź podczas polowania z kieszonek Mollisquama parini wyrzuca niebieski fluorescencyjny płyn, w podobny sposób w jaki robi to Euprotomicroides zantedeschia. Płyn ten odstrasza większe drapieżniki ale też przyciąga ofiary. Możliwe jest także, że zamiast fluorescencyjnego płynu kieszonkowe rekiny wyrzucają feromony, które przyciągają potencjalnych partnerów. Inna ciekawostką jaką uraczył badaczy ten niewielki drapieżnik jest jego świecący brzuch. Podobnie jak wiele ryb kieszonkowy rekin ma na skórze brzucha tzw. fotofory, czyli wgłębienia emitujące światło. Ryby żyjące w głębinach wykorzystują je do komunikacji bądź jako kamuflaż i przynętę.

Źródło: wyborcza.pl